اندازه گیری کارودیلول در نمونه های حقیقی مانند قرص و ادرار، با استفاده از روشهای اسپکتروفوتومتری، اسپکتروفلوریمتری و کمومتریکس

در کار اول؛ یک روش ساده، حساس، گزینش پذیر، دقیق و مقرون به صرفه برای اندازه گیری اسپکتروفتومتری کارودیلول در نمونه های دارویی و ادرار توسعه داده شد. روش بر اساس واکنش بین کارودیلول و نیتریت است. عوامل موثر بر واکنش، حجم واکنشگرهایی مانند هیدروکلریک اسید، نیتریت و سدیم هیدروکسید بود. متغیرها با استفاده از طراحی ترکیب مرکزی بهینه شدند. تحت شرایط بهینه، دو منحنی کالیبراسیون در گستره های غلظتی mgl^-1 0/2 - 0/05 و mgl^-1 3/5-1/5، به ترتیب در طول موج های 250 و nm 278 با حدتشخیص mgl^-1 1/8×10^-4 و mgl^-1 8/1×10^-4 به دست آمد. در به کارگیری روش پیشنهادی، نتایج دقیق و صحیح بودند. در کار دوم؛ یک روش برای استخراج و اندازه گیری مقادیر جزئی کارودیلول در نمونه های ادرار و سرم بر اساس نانو ذرات مغناطیسی fe3 o4 با پوشش سیلیکا به عنوان جاذب پیشنهاد شد. اثر ph، مقدار جاذب و زمان تماس با نانو ذره، با استفاده از روش طراحی ترکیب مرکزی بهینه شد. هم چنین، بازده واجذب بالاتر از 90% در یک زمان 10 دقیقه و در یک مرحله شست وشو با استفاده از ml 2/0 از سدیم دودسیل سولفات m 0/03 به دست آمد. منحنی کالیبراسیون در گستره ی mgl^-1 0/06-0/002 با حد تشخیص mgl^-1 8/81×10^-5 خطی به دست آمد. در کار سوم؛ یک روش برای اندازه گیری کارودیلول در نمونه های دارویی و ادرار با استفاده از اسپکتروسکوپی فلورسانس برانگیختگی- نشری پیشنهاد شد. داده های فلورسانس، با استفاده از روش تفکیک طیفی چندمتغیره با حداقل مربعات متناوب (mcr-als)، با اعمال محدودیت های نامنفی بودن، تک قله ای بودن و سه خطی بودن تجزیه و تحلیل شد. روش می تواند اثر بافت شیمیایی نمونه و مزاحمت های ناشناخته را در اندازه گیری کارودیلول حل کند. با استفاده از روش پیشنهادی، کارودیلول در سطح mgl^-1 با یک خطای پیش بینی 1% و 6/7% به ترتیب در نمونه های ادرار و قرص، اندازه گیری شد.